DUVAR – İktidara yakınlığıyla bilinen Yeni Şafak müellifi İsmail Kılıçarslan, iki katına çıkan kirasını, akaryakıt artırımından nasıl etkilendiğini ve kitap fiyatlarındaki fahiş artışı yazıp, “Olan bitenin çok da savunulacak bir tarafı kalmadı zaten” dediği yazısında, Alman İktisat Bakanı’nın, “bisiklet kullanın, fazla duş almayın” üzere tasarruf tekliflerini örnek gösterdi.
Kılıçarslan, “Almanların kararlılığına rağmen, Yeniçerilerin kabak yemeği isyanını” hatırlatıp, “Bizimki üzere ülkelerin ‘millet olması ve millet kalması’ çoklukla istenmediği için ‘kabak yemeği’ daima sorun olagelmiştir” dedi. Kılıçarslan, krizde “belediyelerin yatırımları bırakıp halka ucuz besin dağıtmasını” da önerdi.
Kılıçarslan’ın yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Bir tespit
Ne demişti Almanya İktisat Bakanı Habeck, yaptığı tasarruf davetinde: ‘Gideceğiniz yere trenle ya da bisikletle gidin. Otomobille gitmediğiniz her kilometre Rusya’nın fosil yakıtlarına, sıcak suyla almadığınız her duş Rusya’nın doğalgazına dur demek manasına geliyor.’
Bunun dahası, dün haberlere düştü. Almanya’nın pek saygın bulunan gazetesi Bild, 6 Alman’dan birinin gün içerisinde bir öğününü atlatarak yaşamayı seçtiğini, ekonomik krizle uğraş etmenin yolunu burada bulduğunu yazdı.
Şimdi ben bunları böylelikle yazınca ‘Almanya’daki krizi gösterip Türkiye’deki krizi savunacak’ diyebilecek süt danalarının hevesini kursağında bırakayım: Problemim o değil.
Meselem, güçlü ekonomik yapısı ile global ekonomik krizi doğal olarak Türkiye’den daha hafif atlatan Almanya’nın tasarruf önlemlerini konuşmasındaki rahatlık ile bu önlemleri hayata geçiriyor olmasındaki kararlılık.
Bilmem, tahminen de Almanların iki dünya savaşında da yenilmesi ve değişen kurallara ahenk sağlamalarındaki esneklik tesirlidir bu rahatlıkta ve kararlılıkta.
Bırakın ‘gerekirse haftada bir yıkanın’ demeyi Türk milletine, ‘mevsiminden evvel meyve-sebze almayın’ denilse ‘hükümet istifa’ denilir. Yarı latife yarı önemli Yeniçeri Ocağı’nda çıkan isyanların başat nedeninin ‘kabak yemeği’ olduğu bilgisi toplumsal hafızamızda vardır ve canlıdır.
Zannederim tasarruf etmek, bizim millete nazaran bir şey değil. Tahminen çok da zorlamamak lazım.
Meselenin bam teli bence şurasıdır. Millet olmak, zoru, geldiğinde başarılacak bir gerçekliktir esasen. Lakin bizimki üzere ülkelerin ‘millet olması ve millet kalması’ çoklukla istenmediği için ‘kabak yemeği’ daima sorun olagelmiştir. Birileri tarafından sorun olarak tanımlanmıştır.
Yahu durun. Vallahi olanı biteni savunmuyorum. Olanın bitenin çok da savunulacak bir tarafı kalmadı aslında. İstanbul’dan İzmir’e 1.000 lira yakıt parası ödedim. Mesken sahibim 3.500 lira olan kiramı 7.000 lira yaptı. Üstelik 7 Ocak’ta yeniden konuşacağız’ dedi. 94 liraya satılan 350 sayfalık, olağan kapaklı kitap gördüm. Üsküdar’da simit 4 lira yahu, daha ötesi var mı?
Sadece şunu bir soru olarak soruyorum: Esasen daima ayağını yorganına nazaran uzatmak zorunda olan dar gelirliler hariç, ekonomik krizle gayret etme azminde olan rastgele insan topluluklarını niye görmüyoruz hoş yurdumuzda?
Bağlamı biraz farklı natürel fakat soru şu: İnsan, İphone 13’ü yok diye ailesine, işine, memleketine küser mi?
Bir teklif
Elbette bizimki üzere ülkelerde üretimi ve yatırımı durdurmak, ekonomik krizi çok daha sert hissetmek manasına gelir. O yüzden merkezi hükümetin yatırımlarına “azaltarak da olsa” devam etmesi neredeyse kaçınılmazdır. Pekala ancak ya belediyeler?
Bütün büyük yatırımları durdurup “ekonomik kriz bitene kadar kentimde her muhtaçlık duyana ekmeği 1 liraya vereceğim, domatesi 2 liraya satacağım, sütün litresini 3 liraya ulaştıracağım” demek, bunu da kentin esnafıyla organize etmek çok güç bir problem mi? Bunu, ‘çok sıkıntı değil’ manasında söylemiyorum. Gerçekten bilmiyorum bunun zorluklarını. O bakımdan ‘gerçek bir soru olarak’ orta yere bırakıyorum bunu. ‘Ekonomik krizin bunaltıcı tesiri ortadan kalkana kadar yapılsa, yapılabilse bu, hoş olur’ manasında bir teklifte bulunuyorum. Zira artık yardım kolisini de geçti iş, muhtaçlık kartını da bana kalırsa. Bu yangına su yetiştirebilecek birinci ve değerli organizasyonsa lokal idareler.” (KAYNAK)